عصارخانه کارخانه کوچکی، برای روغن‌گیری از دانه‌های نباتی چرب، توسط فرد روغن‌گیر یا عصار است.

عصارخانه اخلاقی قدیمی¬ترین عصارخانه شهر و در خیابان 17شهریور فعلی، واقع شده، این عصارخانه از آثار دوره شاه عباس به شمار می¬رود و ظاهراً در زمان شاه سلیمان صفوی گسترش یافته است.

شاخص‌ترین ابزار این عصارخانه، سنگی است که از لحاظ نفاست خط در نوع خود بی¬نظیر است. روی این سنگ آیه آخر سوره مبارکه القلم حجاری شده است. تاریخ حجاری سنگ سال 1094 ه.ق و بخط محمد محسن الامامی است در حاشیه سنگ اسامی حاجی حیدر و حاجی محمد رحیم خوانده می¬شود که ظاهراً بنیان¬گذار عصارخانه بوده-اند.

این عصارخانه شامل ورودی، هشتی، چندین فضا با پلان هشت وجهی(محل آسیاب¬ها)، تیرخانه(قسمت روغن¬گیری) انبار، شترخوان و بارانداز می¬باشد. تیرخانه تالاری است به طول و ارتفاع بیش از 10 متر با سقفی گنبدی از خشت خام.زیبایی و طرز اجرای استادانه پوشش سقف از خشت خام اعجاب بیننده را بر می¬انگیزد.

این بنا در تاریخ 25/03/1381 به شماره 5889 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.